8 Kasım 2011 Salı

Sonu Olduğunu Anladığın An

Sol taraftan güneş ışınları içeri giriyor. İçimi ısıtmakla beraber gözlerimi de rahatsız ediyor. Normalde kışın böyle güneşli günleri severim, üstelik bayram.. Mutlu bir gün olmalıydı. Buluşacaktık üstelik! Benim için İstanbul'dan geldi. Ama arkadaşlarıyla geziyor.
Öğlen kalktım. Bir güzel kahvaltımı yaptım. Banyo yaparım sonra söylerim buluşuruz, diye düşünceler içersindeyim. İçeme doğdu. Açtım laptopu. Akşam kapıda ol falan yazmış. Akşam çıkamam dedim. Tamam o zaman geldim şimdi çık, dedi. Benimde banyo yapmam lazım, çıkmayacağımı söyledim doğal olarak.
Bu yüzden tartıştık. Gelemem ben hep, arkadaşlara ayıp oluyo dedi. Saçmaladık karşılıklı. Konuşmuyoruz şuan. Her bi boktan tartışır olduk zaten..
Bırakmam seni, diyor bana. Ama hergün ayrılıyor gibi benden. Bende vazgeçemem gibi ondan. Ama sonu var, varmış. Hatta bizim bu kavgalarımız yüzünden ayrılıcaz gibi geliyor bana. Nasıl olurda ondan, kokusundan vazgeçerim ? Çöküşteyim .
ve Annem haklı bunalımdayım.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder